Οι φεμινιστικές πρωτοβουλίες της περιόδου περιλαμβάνουν μια ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων εκδοτικού χαρακτήρα, καθώς και διαδηλώσεις, δημόσιες συγκεντρώσεις, εκθέσεις, συζητήσεις, συναντήσεις για τον συντονισμό της φεμινιστικής δράσης, προβολές, μουσικές εκδηλώσεις, εκδρομές. Μέσα από τις δράσεις αυτές οι φεμινίστριες θα διεκδικήσουν –και θα κερδίσουν–διακριτή πολιτική παρουσία.
Πεδίο άσκησης της φεμινιστικής πολιτικής η εκδοτική δραστηριότητα, θεωρητική ή διακηρυκτική, υποδηλώνει την επιθυμία των γυναικείων κινήσεων να καταγραφούν ως συλλογικότητες, να κάνουν γνωστούς τους προβληματισμούς που παράγονται στο εσωτερικό τους, να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός δημόσιου χώρου ανταλλαγής απόψεων και ιδεών. Οι εκδόσεις μαρτυρούν ταυτόχρονα τη θέληση να συνδεθεί το γυναικείο κίνημα με τη θεωρία, να γνωρίσει τις σχετικές διεθνείς συζητήσεις και μελέτες, αλλά και να αφηγηθεί την ιστορία του. Οι επιλογές αυτές γίνονται φανερές στα περιεχόμενα της Σκούπας (1979-1981), του σημαντικότερου ίσως φεμινιστικού περιοδικού της πρώτης περιόδου. Στις σελίδες του, οι αναγνώστριές του ανακαλύπτουν την ιστορικότητα της γυναικείας αμφισβήτησης στην Ελλάδα, παρακολουθούν τις διεργασίες που σημειώνονται στο φεμινιστικό κίνημα και ενημερώνονται για τους αντίστοιχους προβληματισμούς που διατυπώνονται σε άλλες χώρες.
Την ίδια χρονιά με τη Σκούπα, το 1979, δημιουργείται η Εκδοτική Ομάδα Γυναικών. Στην μπροσούρα που αναγγέλλει την ίδρυσή της, η Εκδοτική Ομάδα προτείνει μια πρωτοπόρα για την εποχή της ανάγνωση της εμφάνισης του φεμινιστικού κινήματος, υπογραμμίζει τη σημασία του και αναλύει τις εγχώριες ιδιαιτερότητές του. Η ομάδα θα εκδώσει συνολικά πέντε βιβλία, τα οποία, μαζί με εκείνα που μεταφράζονται και εκδίδονται τα χρόνια αυτά από τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους, συγκροτούν σταδιακά ένα σχετικά πλούσιο σώμα θεωρητικών και πολιτικών φεμινιστικών κειμένων. Στις σελίδες του κατοπτρίζονται τα σύγχρονα φεμινιστικά ρεύματα: ο σοσιαλιστικός φεμινισμός, ο ριζοσπαστικός φεμινισμός, ο φεμινισμός της ισότητας και εκείνος της διαφοράς.
Βιβλία και έντυπα, συνήθως βραχύβια, διαμορφώνουν και διαδίδουν τις ιδέες του φεμινισμού της Μεταπολίτευσης: την καταγγελία του σεξισμού και της ανδροκρατίας, του μισογυνισμού των ΜΜΕ, τη σημασία του αγώνα για την αλλαγή της γυναικείας συνείδησης, την αυτονομία του γυναικείου κινήματος, τη διαταξικότητά του.
Οι ιδέες καλλιεργούνται και διαδίδονται και στους χώρους που δημιουργούν οι γυναίκες για να βρίσκονται μεταξύ τους, να συζητούν και να διασκεδάζουν. Σπίτια γυναικών,
βιβλιοπωλεία, καφενεία και στέκια θα στεγάσουν τις φεμινιστικές δραστηριότητες και θα γίνουν χώροι αναφοράς του μεταπολιτευτικού φεμινισμού.
Οι ιδέες, ωστόσο, δοκιμάζονται και στον δρόμο. Και κοινοποιούνται με αφίσες, προκηρύξεις, συλλογή υπογραφών. Οι φεμινίστριες οργανώνουν διαδηλώσεις για να παρέμβουν μαχητικά σε όλα τα ζητήματα που περιλαμβάνει η ατζέντα τους: τα καλλιστεία, το Οικογενειακό Δίκαιο, τις εκτρώσεις, τη βία και τους βιασμούς, το δικαίωμα των γυναικών να κυκλοφορούν χωρίς φόβο κ.ο.κ. Οι διαδηλώσεις αυτές θα μείνουν στην ιστορία για την πολυχρωμία τους, τα ευφάνταστα συνθήματα, τον δυναμισμό τους.
Προς το τέλος της περιόδου γίνεται εμφανής η ενασχόληση των φεμινιστριών με τις φεμινιστικές σπουδές. Όπως και αν ονομάζονται, γυναικείες ή φεμινιστικές σπουδές, μαρτυρούν την τάση του φεμινισμού της Μεταπολίτευσης, και γενικότερα του φεμινισμού του δεύτερου κύματος, να ασχοληθεί και με τις επιστήμες προκειμένου να ανιχνεύσει και να καταδείξει τον βαθιά έμφυλο χαρακτήρα τους και τον ρόλο τους στη διαιώνιση των σχέσεων κυριαρχίας ανάμεσα στα φύλα.
ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
