Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Ευάγγελος Μεϊμαράκης απηύθηνε χαιρετισμό κατά την έναρξη της Ημερίδας που διοργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία με θέμα «Δολοφονία Λαμπράκη: Η ιστορική συζήτηση 50 χρόνια μετά».
Χαιρετισμός του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων
κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη
« Σας καλωσορίζω στην Ημερίδα που διοργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία στο πλαίσιο της Έκθεσης «Βία κατά των εκπροσώπων του λαού: 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη». Στην Ημερίδα αυτή θα πραγματοποιηθεί μια ιστορική συζήτηση, με επιστημονική οπτική, 50 χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Είναι μια ιστορική συζήτηση με επιστημονικό περιεχόμενο και προσέγγιση και ως εκ τούτου οι συμμετέχοντες, που μας τιμάτε με την παρουσία σας σήμερα, θα έχετε τη δυνατότητα αξιοποιώντας ιστορικές πηγές, να καταλήξετε σε συμπεράσματα που αναμένουμε με ενδιαφέρον και που οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αξιοποιήσουν ακόμα περισσότερο.
Και το λέω αυτό, γιατί για το συγκεκριμένο θέμα δεν πιστεύω ότι είστε ιστορικοί, αλλά είστε η πηγή της ιστορίας, γιατί ορισμένοι ζήσατε τα γεγονότα. Έχετε βιώσει τα γεγονότα και καταθέτετε μαρτυρίες με νηφαλιότητα πολλά χρόνια μετά, οι οποίες είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσουν πηγή και για τον ιστορικό του μέλλοντος.
Θέλω να συγχαρώ το Ίδρυμα γι’ αυτή τη σκέψη που υιοθέτησε και πρέπει να σας πω ότι το Προεδρείο της Βουλής ενθαρρύνει τέτοιες ενέργειες, τέτοιες ημερίδες πολύ περισσότερο αν πρόκειται για ιστορικά γεγονότα σαν κι αυτά, τα οποία μας απασχόλησαν πάρα πολύ. Απ’ ότι είδα και απ’ ότι μαθαίνω και η έκθεση Γρηγόρη Λαμπράκη, έχει μια πολύ καλή παρουσίαση και οι πολίτες δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον. Θα μεταφερθεί και στη Θεσσαλονίκη όπου θα γίνει και εκεί μια συζήτηση, η οποία επαναλαμβάνω είναι ιστορικού περιεχομένου με επιστημονική προσέγγιση. Και με νηφαλιότητα, 50 χρόνια μετά άνθρωποι που βίωσαν τα γεγονότα μπορούν να καταθέσουν απόψεις.
Θεωρώ λοιπόν ότι θα ληφθούν υπ’ όψη όλα τα δεδομένα που οδήγησαν στη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, η οποία αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για μια σειρά πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, κοινωνικών, οικονομικών αλλά κυρίως πολιτικών. Άλλωστε η δεκαετία του ’60 ήταν μια πολύ ταραγμένη περίοδος. Έτσι τουλάχιστον έχει καταγραφεί, όπως και πολλές άλλες στην πορεία του έθνους μας.
Ως εκ τούτου το ιστορικό γεγονός της δολοφονίας, πρέπει και οφείλουμε, να το εξετάζουμε όλοι και ειδικά εσείς, υπό το πρίσμα των συνολικών εξελίξεων, των συγκυριών, οι οποίες υπήρχαν εκείνη την περίοδο, πριν αλλά και πολύ πιο μετά από αυτό.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποιοι επιδίωξαν να χρεώσουν την υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, σε μια συγκεκριμένη παράταξη, αδιαφορώντας για τις τότε συνθήκες και μην έχοντας όλα τα επαρκή στοιχεία. Και ωφελήθηκαν ίσως και κάποιοι από τις εξελίξεις και την πορεία αυτής.
Γι’ αυτό όπως ανέφερα η συγκεκριμένη ημερίδα μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσουμε τις σχέσεις της δημοκρατίας με τη βία. Βία που δεν ξεκινά από το γεγονός αυτό καθεαυτό της δολοφονίας Λαμπράκη ούτε σταματά σε αυτό. Βία που στη συγκεκριμένη περίπτωση γέννησε άλλη βία, όπως ήταν στη χούντα των Συνταγματαρχών. Βία που όλοι οφείλουμε εμπράκτως να καταδικάζουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται και προς οποιαδήποτε πλευρά και αν κατευθύνεται, είτε προς τους εκπροσώπους του Λαού είτε προς το λαό τον ίδιο.
Βία που δυστυχώς δεν προέρχεται μόνο από συγκεκριμένους χώρους που κινούνται στα άκρα. Βία που ορισμένοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν αγνοώντας προφανώς πως η βία επιστρέφει πάντα σε αυτούς που την ασκούν.
Στην Ελλάδα έχουμε βιώσει τη βία κατά των εκπροσώπων του Λαού. Από την αρχή του νεοελληνικού κράτους. Ο πρώτος Κυβερνήτης της χώρας, ο Καποδίστριας, ήταν θύμα πολιτικής βίας, πολιτικής δολοφονίας και δυστυχώς δεν ήταν ο μόνος.
Οι ακραίες αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών δυνάμεων πυροδοτούσαν ακραίες αντιδράσεις. Επέτρεπαν τη σύσταση παρακρατικών οργανώσεων που δρούσαν εκμεταλλευόμενες τις συνθήκες, οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές.
Δυστυχώς και σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ανάλογων φαινομένων που πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με μεγάλη νηφαλιότητα. Και με προσπάθεια ώστε μέσα από τη συνεννόηση να βρεθεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Ώστε να στείλουμε ένα συνολικό μήνυμα, προς τους έλληνες πολίτες και προς το εξωτερικό ότι η δημοκρατία μας, πράγματι, μπορεί και πρέπει να τα αντιμετωπίζει αυτά τα φαινόμενα. Φαινόμενα βίας υπό το μανδύα μιας ιδεολογίας που δεν αρμόζει, δεν ταιριάζει, δεν αξίζει στον ελληνικό λαό.
Φαινόμενα βίας με μανδύα πολιτικού κόμματος, το οποίο κηρύσσει το μίσος, κηρύσσει τη βία κατά των εκπροσώπων του ελληνικού λαού, κατά του ιδίου του λαού και εντέλει κατά της δημοκρατίας. Γι’ αυτό αυτά τα φαινόμενα πρέπει να παταχθούν άμεσα και ριζικά. Αυτή η βία φέρνει ανεξέλεγκτες καταστάσεις όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν. Και έχει ως στόχο την αποσταθεροποίηση, την οποία κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν επιθυμεί.
Κυρίες και κύριοι, η Δημοκρατία μας έχει σήμερα σταθερές βάσεις. Μετά την Μεταπολίτευση όλα τα κόμματα έχουν συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε πως η προάσπιση της είναι μια διαρκής προσπάθεια. Δεν σταματά και δεν πρέπει να σταματήσει. Δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Γιατί μόλις εφησυχάσουμε αρκετοί είναι εκείνοι που καραδοκούν.
Όλοι εμείς πρέπει να δίνουμε αυτό τον καθημερινό αγώνα εναντίον όποιων την επιβουλεύονται, με οποιονδήποτε τρόπο.
Το Κοινοβούλιο είναι η κοιτίδα της Δημοκρατίας. Εμείς οι εκπρόσωποι του λαού, είμαστε οι κατ’ εξοχήν εκφραστές της λαϊκής κυριαρχίας. Εμάς έστειλε ο λαός εδώ για να μπορεί να εκφραστεί μέσα από το Κοινοβούλιο και άρα ο ρόλος μας είναι η προστασία της Δημοκρατίας, η προστασία του Κοινοβουλίου και ως εκ τούτου κάθε μορφή βίας κατά των βουλευτών όπως και στην υπόθεση δολοφονίας Λαμπράκη, είναι πλήγμα κατά της ίδιας της Δημοκρατίας, κατά της χώρας και εντέλει κατά των ίδιων των πολιτών.
Αυτό οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Και να μη ξεχνούμε πως η βία δεν έχει μόνο μια μορφή. Οι προπηλακισμοί, οι προσπάθειες φίμωσης των εκπροσώπων του λαού ακόμη και οι επιθέσεις, φραστικές και μη, κατά του κοινοβουλίου είναι διάφορες μορφές της.
Η ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου αποτελεί τη βάση για την προάσπιση της Δημοκρατίας.
Οι πολίτες οφείλουν να σέβονται τον θεσμό αλλά οι ίδιοι οι βουλευτές οφείλουμε να έχουμε την αυτοπειθαρχία που απαιτείται, τον αυτοσεβασμό που απαιτείται, την νηφαλιότητα που απαιτείται ώστε να μην δίνουμε τα δικαιώματα που ορισμένες φορές δικαίως επικαλούνται κάποιοι. Αλλά η λύση δεν είναι η βία. Η λύση βρίσκεται στο μεγάλο όπλο, το δημοκρατικό όπλο που έχει ο ελληνικός λαός που είναι η ψήφος του, είναι ο σταυρός προτίμησης μέσω του οποίου μπορεί να επιλέξει πράγματι αβίαστα εκείνους που επιθυμεί να τον εκπροσωπήσουν. Το έχω τονίσει κατ’ επανάληψη. Θα το πω για μια ακόμη φορά. Η ευθύνη είναι συλλογική. Είναι και των πολιτών, είναι και των εκπροσώπων του λαού. Βεβαίως η δική μας ευθύνη είναι ακόμα μεγαλύτερη. Δε θέλω να απαλύνω τη δική μας ευθύνη. Θέλω όμως να στείλω το μήνυμα ότι ο πολίτης οφείλει να είναι ενεργός, οφείλει να είναι ενήμερος. Δεν μπορεί να εκπλήσσεται ο πολίτης για ορισμένα ζητήματα για τα οποία ο ίδιος έχει πάρει θέση, ο ίδιος έχει ψηφίσει. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να είναι ενημερωμένος, να είναι ενεργός και να συμμετέχει. Και πρέπει, αν θέλετε, τακτικά να αλλάζει τους εκπροσώπους του για να μπορούν να δοκιμάζονται οι καλύτεροι και να προσφέρουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και τότε πιστεύω ότι και η Δημοκρατία θα λειτουργήσει με τις αρετές τις οποίες έχει γιατί όπως λένε δεν είναι το τέλειο πολίτευμα αλλά είναι το καλύτερο συγκριτικά με όσα υπάρχουν».
