Πρώτη μουσική συνάντηση στο πάλκο της έκθεσης
Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, και το Κέντρο Καππαδοκικών Μελετών Νέας Καρβάλης διοργάνωσαν το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2022 στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής μια βραδιά ιστορίας, μουσικής, και χορών της Καππαδοκίας με τίτλο «Σαν της Σουργιάς το κάστρον, κάστρος κι’ έτονε», εγκαινιάζοντας τον κύκλο παράλληλων εκδηλώσεων στο πάλκο της έκθεσης «ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ»!... Εικόνες και μουσικές των προσφύγων του ’22.
Στην «πρώτη» εκδήλωση του μουσικού πάλκου ο εκθεσιακός χώρος πλημμύρισε από μουσική, τραγούδι, χορό, πλήθος κόσμου, αλλά και μνήμες δημιουργώντας μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Η έκθεση, όπως παρατηρεί ο επισκέπτης, περιλαμβάνει και ένα μουσικό πάλκο, το οποίο δεν είναι διακοσμητικό ή συμβολικό, αλλά λειτουργικό κομμάτι της. Το πάλκο αυτό ζωντάνεψε για πρώτη φορά, λοιπόν, το βράδυ του Σαββάτου.
Τη βραδιά άνοιξε ο γενικός γραμματέας του Ιδρύματος της Βουλής, καθηγητής Ευάνθης Χατζηβασιλείου, ο οποίος, εκφράζοντας τη χαρά του και ευχαριστώντας τόσο το Κέντρο Καππαδοκικών Μελετών Νέας Καρβάλης και τον πρόεδρό του Καλπάνη Ιωσηφίδη όσο και το κοινό που είχε γεμίσει την αίθουσα, είπε ότι πρόκειται για μια νέα αρχή, μετά τα εγκαίνια, εντός της έκθεσης, καθώς θα ακολουθήσουν και άλλες μουσικές βραδιές και παράλληλες εκδηλώσεις.
Η Άννα Ενεπεκίδου, διευθύντρια υπηρεσιών του Ιδρύματος της Βουλής και συνεπιμελήτρια της έκθεσης, τόνισε ότι μια έκθεση δεν είναι μόνο το υλικό που παρουσιάζεται, όσο σημαντικό κι αν είναι, αλλά και οι άνθρωποί της: η επιστημονική της επιτροπή, όσοι και όσες την οργανώνουν, το κοινό που την επισκέπτεται και μετέχει στις εκδηλώσεις της. Απόψε είναι μια ωραία βραδιά, είπε, καθώς πολλοί και πολλές, από το κόσμο αυτό, βρεθήκαμε μαζί εδώ.
Ο Καπλάνης Ιωσηφίδης, πρόεδρος του Κέντρου Καππαδοκικών Μελετών Νέας Καρβάλης, παρουσίασε το Κέντρο, το οποίο ξεκίνησε τη δράση του το 1981, με τη συνδρομή της Δόμνας Σαμίου. Επιδιώξαμε, και συνεχίζουμε να επιδιώκουμε, είπε, να είμαστε ένα «σπίτι της Καππαδοκίας» όχι απλώς ένας σύλλογος, αλλά ένα ζωντανό κύτταρο που εκφράζει εν συνόλω το καππαδοκικό στοιχείο όπου γης, συγκεντρώνει αρχειακό και μουσειακό υλικό, λειτουργεί ως κιβωτός μνήμης.
Αμέσως μετά ξεκίνησε το μουσικό και χορευτικό πρόγραμμα. Ο Κ. Ιωσηφίδης παρουσίασε τα κομμάτια με σύντομα λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία αναγκαία για την κατανόησή τους, ενώ η μουσικοχορευτική ομάδα του Κέντρου, με παραδοσιακές ενδυμασίες, τα τραγουδούσαν και τα χόρευαν. Το τραγούδι της χήρας, ο κύκλιος χορός Λέει-λάλει και Κάλενιν, ο Χορός των μαντηλιών ήταν μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν και χορεύτηκαν. Ιδιαίτερη, υποβλητική, μια στιγμή μυσταγωγίας, ήταν η πομπή-χορός του Άη Βασίλη, όταν έσβησαν τα φώτα και οι χορευτές εισήλθαν κρατώντας κεριά. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον παγκαππαδοκικό χορό Κόνιαλι με τα κρόταλα – οπότε το πάλκο γέμισε όχι μόνο από τους χορευτές και τις χορεύτριες, αλλά πολλούς παρευρισκόμενους που αυθόρμητα σηκώθηκαν και χόρεψαν.